Maar dan moet het wel luisteren. De boodschappen van je buik, je hart of je elleboog hebben je wat te vertellen. Elk lichaamsdeel, litteken en elke lachrimpel heeft een eigen verhaal. Vaak wil je geen boodschappen ontvangen. Je hebt haast, zit niet te wachten op gedoe, twijfelt of bent in wezen bang voor de boodschap. Je wilt het liever niet onder ogen zien. Dus ga je door met doen alsof er niets aan de hand is en met dat wat je hoofd of je ego zo enorm belangrijk vinden. Maar het kan ook anders.
Je kunt in gesprek gaan met je lichaam. Door vragen te stellen ontdek je wat van waarde is voor jou en kun je daar naar gaan handelen. Je lichaam geeft namelijk antwoord door direct te reageren.
Stel je voor dat je een afspraak hebt met een fijne vriend, met wie je geregeld het lief en leed in elkaars leven deelt. De avond van tevoren voel je jezelf heel onrustig. Het flitst even door je heen dat je geen zin hebt in die afspraak. Maar dat is voor je hoofd zo onvoorstelbaar dat je het meteen de kop indrukt. De volgende ochtend sta je op met een raar gevoel in je maagstreek, het ontbijt smaakt je niet. Je bent snel geïrriteerd en snauwt je gezinsleden af. Het kost je moeite om je op je werk te blijven concentreren. Je zet een extra tandje bij, want dat is zoals je het gewend bent van jezelf. Totdat je ’s middags jezelf in een spiegel ziet. Weer zo’n flits. “Ik heb geen zin” gaat her door je heen en als je er even bij stilstaat kun je voelen dat je lichaam hierop resoneert. De onrust raast door je lijf en het roept “ik wil niet”.
Als je hoofd ook maar even de kans krijgt om ertussen te komen zou het iets zeggen als: “stel je niet aan, het is altijd leuk en we hebben elkaar zoveel te vertellen; hij kent me al zolang en weet wat ik zou moeten doen; ik kan het niet maken om nu nog af te zeggen; het kan gewoon niet dat ik geen zin heb om hem te zien.
En dan dringt het door: wat is met mij aan de hand…….vraag je aan je spiegelbeeld. Stel je voor dat je deze vraag, die uitgaat van een probleem, negeert en een andere vraag stelt.
Een vraag waarbij je jezelf afstemt op je buikgebied dat zich roert.
“Wat heb ik nodig?” vraag je terwijl je bereid bent om naar het antwoord te luisteren. Dan is er een antwoord voelbaar.
Misschien ontsnapt je een diepe zucht, ontspant je lichaam zich, spieren worden lichter, Je ziet het ineens voor je hoe je de avond thuis doorbrengt want eigenlijk heb je rust nodig. Een soort opluchting komt er over je heen. Een geruststellend gevoel. De verwarring verdwijnt uit je hoofd, het kost je geen moeite om je vriend te laten weten dat je nu behoefte hebt aan een avondje voor jezelf.
Comments