Eindelijk was het zover.
Net voor de zomer mochten we weer sporten in groepjes. Afstand houden was geen kunst want we hadden, buiten in het park, genoeg gras om ons heen . "Bwah het is wel wennen om anderen weer zo dichtbij te hebben" zei een sportmaatje die zichtbaar zoekende was in het houden van afstand. Enne........nee ze was niet bang.
Nou moet ik bekennen, dat ik het heerlijk vind dat, op drukke plekken, mensen uit zichzelf afstand blijven bewaren. Dat ik de ruimte heb.
Want. Er is niet alleen een lichaam dat dichtbij komt. Er is de ander die mij nabij komt. Met verhalen, emoties, gevoelens, gedachten die weliswaar niet zichtbaar zijn maar wel invloed hebben op mij. Neemt de ander daarmee onbewust (te)veel ruimte in en laat ik dat gebeuren dan blijft er voor mij minder ruimte over binnen onze ontmoeting. Dan raak ik geïrriteerd, geënthousiasmeerd of wat dan ook en ga van daaruit reageren. Ik raak in wezen uit contact met mezelf.
En daar baal ik dan weer van, wordt vermoeid en heb geen zin meer in andere mensen. Hield iedereen nou maar gewoon afstand!
Zie hier de winst van afstand moeten houden. We hebben kunnen ervaren hoe het is als de ander meer bij zichzelf blijft, zijn ons bewust geworden van onze eigen ruimte en het effect van het vermengd raken van energieën.
Hoe prettig is dat! Natuurlijk kun je door simpel een stap achteruit te doen een voor jou kloppende afstand creëren en de ander "buiten" te houden. Maar je kunt ook leren hoe het werkt met energie. Wat van jou is en bij jou hoort. Wat van die ander is. En hoe je zorgt dat het onderscheid tussen wat van jou is en wat van die ander is helder blijft. Je kunt leren hoe je energie kunt uitwisselen.
En het effect daarvan is dat je ruimte voor jezelf hebt op welke afstand dan ook.
Comments